Hayat Kısa

Şu an, tam şu an...
Gözlerimi kapatıp, derin nefes alıyorum.
Tüm kalbimle şükür diyorum.
İnsanoğlu, bazı şeyleri yaşamadan hayatı anlayamaz.
Misal, haberleri açarız canımızı sıkan, bizi üzen bir haberse kanalı değiştiririz.
Benim dün böyle bir şansım yoktu.
Ya da bazı acı olaylar, hep başkalarının başına gelir zannederiz.
Benim dün başıma geldi.
Hiç bir zaman; ölü, yaralı, kriz geçiren vs bir olay gördüğümde soğukkanlı olamazdım.
Dirençsizdim ben.
Ama o olayı yaşadığın zaman olabiliyormuşsun onu öğrendim.
Dün benimde içinde bulunduğum bir trafik kazası oldu.
Ve benim sınıf arkadaşım da yanımdaydı.
O bana nazaran şanslıydı, oturduğu için. Ben ayakta olduğum için savruldum.
Yere düştüm...
Hani derler ya hayatım film karesi gibi gözümün önünden geçti diye.
Gerçekten doğruymuş.
En başta ailem vardı, sahi onlar bensiz ne yapardı?
Sonra sırayla ertelediklerim, hayallerim, kırgınlıklarım, kızgınlıklarım geldi gözümün önüne.
Hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalkıp arkadaşıma baktım. Otobüsteki herkes 'şokta'
O an kendi acımı düşünmedim. Oysa ilk kendimi düşünürüm zannederdim.
Benden çok daha kötü durumda olanlar vardı.
Yaşlı amca, küçük bir kız çocuğu ve hala kulaklarımdan 'yavrum' çığlığı gitmeyen annesi ve panik atağı olan bir genç kız.
Yardıma ihtiyacı olan insanlar varken ben kendimi düşünemedim, arkadaşımda...
Elim ayağım titrese de yardımcı oldum/olduk.
Yanımıza gelen ambulans görevlisine düştüm,belim de ağrı var gibi önemli değil dedim.
 Çok sonra, düştüğüm için belimin ve kolumun acısını hissetim.
Ve çok sonra arkadaşımla sarılıp,ağladık.
Allah korudu.
Verilmiş sadakamız varmış.
Ve halkımızın ne kadar bilinçsiz olduğunu gördüm. Bir kaza anında olayı izlemek yerine orada ki insalara yardımcı olabilseydiniz keşke.
Kendi adıma gördüğüm her yardıma muhtaç insana koşarak gideceğimi tüm samimiyetimle söylemek isterim.
Biraz bilinçlenmeliyiz.
Ne yaşarsam yaşayayım eğer iyiyse onun bana bbir ödül, kötüyse bir ders olduğunu düşünürüm kendimce.
Yaşadığım bu acı olaydan da kendimce bir ders çıkardım.
Ve öğrendim ki;

Hayatta ertelememek gerek! İnandıklarının peşinden gitmek gerek.
Pes etmemek gerek.
Zaman varken şans da, fırsat da vermek gerek.
Her güne 'şükürle' uyanmak, gülümsemek, her anı doyasıya yaşamak gerek.
Kimseyi her ne olursa olsun kırmamak gerek. Varsın insanlık bizde kalsın.
Bu olayı kendimi acındırmak, vah tüh dedirtmek için anlatmadım,yazmadım.
Sadece, Cemal Süreya'nın da dediği gibi

                                   Hayat kısa, kuşlar uçuyor...