Çocukluğumda, günler geçip giderken
bende günlerle konuşurdum. Bir daha seni yaşamayacağız derdim… O yüzdendir
belki 6 haziran 2005 gününü dün gibi hatırlamam… Hatırlamak azizim, iyi-kötü
her şeyi hatırlamak güzel şey.
Bu sene, diğer yıllarda rutin olarak yaptığım şeyi yapmadım.
Ne mi? Dilek dilemek…
Yani şu şekilde dilek dilemek… Ben ne zaman ‘gideceğim’ desem gidemem…
‘Yapacağım,kesin bu sefer’ desem yine olmaz,bir şey çıkar yapamam o çok
istediğim şeyi… O yüzden bu yıl sadece güzel ülkem için güzel temennilerde
bulundum… Çocuklar üzülmesin, insanlar ölmesin…
Kendim ve çevremdeki tanıdığım, tanımadığım herkes için de başta sağlık,sonra
da huzur,mutluluk temennilerinde bulundum. Ve bir de, kolumda ki bileklikte yazılanları tüm insanoğlu için istedim... Sev ~ Hayal et ~ Gülümse
Anlayacağınız, ‘2016’te hayallerime bir adım daha yaklaşacağım’ demedim.
Bakın bunu ben demedim. Benim gibi bir hayalperest bunu demedi.
Siz düşünün artık… :)
Ama şunu tüm kalbimle diledim; Aklı,fikri, ruhu kötülükle dolu tüm insanlar
2015’te takılı kalsın istedim. 2016 onları kabul etmesin… Güzel olmaz mıydı
sizce de?
ve 2015…
Son gününde, yapabileceğim en iyi şey sanırım sinemaya gitmekti.
Hayatıma sihirli bir değnekle dokunduğunu hissettiğim özel birinin filmi
vizyonda!
‘DELİBAL’
Bakın, bu filme gidin. Film bittikten sonra tüm ekibi alkışlamayı
unutmayın.
Söyleyeceklerim bu kadar kısa,net…
Ve evet salya-sümük olmasa da ağladığım doğrudur. :)
ve sonra 2015,
Çok şey alıp götürdün, ama çok kıymetli şeyler getirdin.
Çok düşündürdün, sorgulattın… Ama çok büyüttün.
Hem çıldırttın hem de sevgiyle yaklaştırdın…
Yeni insanlar soktun hayatıma birbirinden değerli…
Yeni kararlar almama vesile oldun.
Ve daha bir sürü şey…
Geçmiş zamanda huzurla kal, tabi kalmayı başarabilirsen…
Hey! Merhaba
canım okur, çok sevdiğim blog sayfam!
İhmal etmekten hiç hoşlanmasam da [genelde
hep ihmal eden taraf olurum :( ] çok
uzun zamandır yazamadığımın farkındayım/farkındayız.
Yorucu geçen sınav dönemine beni yoran hayata dair düşündüğüm şeylerle yine
yeniden ve her zaman olduğu gibi çareyi yazmakta buldum. Söz bu kadar ayrı
kalmayacağız artık… Ve elim de çayımı yudumlarken uzun zamandır düşündüğüm şey yine
kafamı tırmaladı,durdu! Ve bu sefer ertelememe izin vermedi. Blog dışında da yazdığım yazılarımı tuttuğum
defterlerime (tam 3 deftere daha sahibim) bir isim vermek istedim. Ve buldum…
Hatta blogun girişinde de artık bu ismi göreceksiniz. Yazının başlığını da buna
ithaf ettim…
Mavi
Püsküllü…
Nedenini bir başka yazıda açıklayacağım.
Ve gelelim 2015’e…
Ne yıldı be?!! Nasıl bu kadar hızlı geçti anlamadım.
2015’e girdiğimiz o gün dün gibiyken şuan 2016 için gün saymamız… Şaka gibi.
Benim için her zaman yeni yıl; yeni umutlar, yeni dilekler, yeni düşüncelerdir.
Sanki yeni bir yılla geçen o yılın tüm yükünü atarım. (hiçbir zaman atamamış olsam da… )
Ama bu yıl, gerçekten bu yıl! Birşeyler değişecek.
Bu sefer seçim zamanı vaatlerde bulunup, ve seçildiği zaman hiçbir şey yapmayan
kişiler gibi olmayacak.
Ne söz verildiyse, onlar birer birer yerine getirilecek…
2015…
Çok düşündürdün beni,çok sorgulattın hayatımda ki insanları, okulumu,
hayallerimi hatta kişiliğimi…
Şimdi o karmaşık olan şeylerden kurtulma zamanı geldi.
Negatif olan tüm enerjimi sende bırakıp 2016’ya içimden geldiği gibi gireceğim.
Tabi şimdi seni gömmek de istemiyorum. Çok güzel şeyler kattın bana.
Öğrettin… Çok güzel öğrettin hem de minnettarım sana…
Hayatıma öyle güzel insanlar kattın ki… (özellikle son zamanlarda ‘yakından’ tanıdığım
Ömer,Mahsuni iyi ki hayatımdasınız.)
Ve isimlerini sayamayacağım
diğer kıymetli herkes…
Hepiniz kendinizi çok iyi biliyorsunuz…
Ve az önce hayatıma şahane bir şekilde giren, yüzümü gülümseten ‘Mavi Püsküllü’…
Her birinizin hayatında ‘bereketli kapılar açılsın’
O kapıdan girdiğiniz gibi ‘şans’ sizi bırakmasın…
Kötülerin yenileceği, iyilerin kazanacağı ve adaletin sağlanacağı bir yıl
bizimle olsun.
Hepinize şahane yıllar diliyorum!
Sevgiyle kalın…
