YENİ BAŞLANGIÇLARA

‘yeni’ kelimesi kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi?
heyecan, mutluluk, sürpriz…
ve bunun yanı sıra;
tedirginlik, korku…
demek istediğimi anlayabildiniz mi bilmiyorum, zira ben pek anlayamadım da.
heyecan dedim çünkü yeni bir şeye başlamak çoğu zaman heyecan vericidir.
tedirginlik dedim çünkü yeni bir ilişki kulağa güzel gibi gelse de  efsane tedirgin eder adamı.
konumuz belli; önümüz 2017.
bizlere de 2016 analizi yapmak düşüyor.
kendi gözümden anlatacağım şu geçen koca yılı.
sevgili 2016’ya dair birçok insan gibi benim de umutlarım, hayallerim, beklentilerim, yapacaklarım, edeceklerim vardı. Olanlar da oldu, olmayanlarda.
(mesela 2016'da da zayıflayamadım.) (duydunuz zilin sesini bu olmadı)
tabi ki listenin başında ‘büyümek’ var.
Büyümek çok güzel, eksilmedikçe…
Öyle çok eksildik ki 2016’da.. Öylesine üzüldük, öylesine kırıldık ki..
Yüreğim dayanmıyor, bitsin, ulan herkes mi kötü? Diyerek yedim kendimi..
 istisnasız her geçen gün ‘ölüm’ haberi aldığımız şu dünyada, kafamıza taktığımız hiçbir şeyin aslında önemli bir şey olmadığını bir kez daha hatırlattı 2016. Sonunda ölüyorsun işte, şimdi o egonu al ve sakince yere bırak, seni tutuklamayacağız diye ayarı çekti bize. Anlayan anladı, anlamayan anlamadı.
Hayır bunu anlamak için illa ki birilerinin ölmesi mi gerekiyor onu çözebilmiş değilim.
madem unutuyorsun, Uyandığın da görebileceğin bir yere kocaman harflerle
BİR GÜN ÖLECEKSİN, SEVDİĞİN BİRİNE HER AN BİR ŞEY OLABİLİR.
ONA GÖRE YAŞA!
yazın, yazalım, yazılmalı…
2016’nın bizlere öğrettiği hatta hatırlattığı bir şey sevin  çok sevin,gülümseyin, kırmayın
çünkü,
öleceğiz, ya pisipisine ya da başka türlü ama öleceğiz.
bugün çalışırken çok sevgili müdürüm, sen neden böyle sürekli gülüyorsun dedi.
dedim ki, ya ne yapayım. Zaten her gün ağlıyoruz, zaten hepimiz mutsuzuz..
Burası Türkiye dedi.. acı ama haklıydı..
Okulda öğretmenlerimiz resmen vedalaştılar, ne olur ne olmaz hakkınızı helal edin dediler.
Elimiz yüreğimizde dolanır olduk, korkar olduk. Neyi paylaşamıyoruz, derdimiz ne bilmiyorum.
Kardeşçe yaşamak varken bunu kendimize neden yapıyoruz bilmiyorum.
Dilerim 2017’de bu savaş son bulur.Dilerim 2017’de kardeşçe yaşarız. Dilerim her şey çok daha güzel olur.

Bunun yanı sıra; güzel şeylerde oldu kendi açımdan.
Güldüm, dibine kadar hemde. (sevgili deli seninle gülmek paha biçilemez)
Yepisyeni insanlar kattım hayatıma. Her birinizi öyle çok seviyorum ki.
İyi ki…
Yapamam, edememlerden kurtulup elimi ateşe atmayı öğrendim dünyaya bir kez geliyoruz sonuçta.
Söylediklerim lafta kalıyordu, adım attım. Lafta kalmasına gerek yokmuş. Hatta korkacak bir şey yokmuş size de tavsiye ederim.
Hem ne demiş Ferman Akgül;
Korkma kaybetmekten en kötü ölürüz sonunda.
Gece 12 den sonra unutuyoruz bunları dediğim bir de şebeğim var. O benim canım.

Ve şimdi 2017;
gücümüze güç, mutluluğumuza mutluluk, başarımıza başarı katalım, eğer istersek yapamayacağımız hiçbir şey yok.
yeter ki isteyelim.
pes etmeyelim.
mucizelere inanalım.
Umut var.
Güzel kalpli insanlar hala var.
suçu 2016’ya atıp köşeye geçmeden bi düşünelim.
sahi biz ne yapıyoruz diye.?
silkelenelim ve kendimize gelelim.
sonra dönüp
2017 gümbür gümbür geliyoruz diyelim, bunu cidden diyebilelim.

küçük şeylerden mutlu olmayı öğrenelim.
birisine gülümseyip halini hatrını sormak gibi.
bence başarabiliriz, sizce?

ve son dilek hakkım 2017
çocuklar gülsün olur mu?.
çünkü onlara gülmek yakışıyor; korkmak, ağlamak değil…
aşkla,sevgiyle,güçle..
iyi yıllar!