Daha düne kadar
yokken bir an da boktan bir belirsizlikle gelmeni doğal karşılıyorum. Doğal
karşılıyorum çünkü buna izin verenin ‘ben’ olduğumu çok iyi biliyorum.O yüzden yabancı, seni tanımak istemiyorum.
Seni ‘sen’ olduğun içinde sevmek istemiyorum.
Merak edersen eğer, sodayı sade severim ben ama işte tercih meselesi olur ya arada -limon sıktım içine.
(Sarışınlardan nefret edersin ama sarışın bir hatunla evlenirsin ya hani? Öyle düşün)
Saçmalama senin gibi hayatıma sıçmadım.
Sadece sodaya limon sıktım, kıps.
Düne kadar izin verdiğim her şeyi geri alıyorum senden yabancı.
Mütemadiyen en uzakta kalacak, oraya ait olacaksın bende.
Çünkü, hak ettiğin yer orası.
Kin yok, nefret yok, düşmanlık yok. İnan hiçbir şey yok.
Bu saydıklarımın olması çok çok tehlikeli.
Neden biliyor musun yabancı?
Çünkü nefret de bir duygu.
Kin de bir duygu.
Düşmanlık bile bir duygu.
Ve sen, bunları hak etmiyorsun.
O yüzden sen ‘ben’de nötrsün.
Kalabalığın içinde herkes gülen gözlerime şahit olurken, sen onu göremeyeceksin.
Karşıdan gelen sen olunca, yolumu değiştirmeyeceğim ama seni de tanımayacağım.
Özür dilerim yabancı, bunu isteyen sendin.
Beni çok yordun. Ben yorulmaya gelemem.
Ben bir belirsizlikle mücadele edemem.
Cesaretin varsa, karşıma çık hesaplaşalım ne dersin?
Yemez ama değil mi?.
-Yemez.
Şimdi yol ayrımı dediğimiz yerdeyiz,
Ben daha sana gelememişken sen ben’den gittin be yabancı.
Sen ‘ben’den gittin ve benim beklediğim o ‘gemi’ geldi.
Biri gider, biri gelir dedikleri buymuş sanırım.
Evet yordun beni, fazlasıyla da üzdün, ağlattın da belki
Ama
Biliyorum ki bu yaşadıklarımı yaşamadan ‘son nefesini’ vermeyeceksin. Kötü niyetle söylemiyorum bunu.
Güzel dileklerle söylüyorum yabancı.
‘’İster mutlu ol, istersen delir, umurumda değil’’
bu arada sodam bitti,
şimdi iki çay söyle de güzelce gidelim kalplerimizden.
sahi, ben senin kalbinde hiç olmamıştım ki…
neyse, sen o iki çayı söyle.
ben ve kalbim senin gidişinin şerefine içelim.
biri açık, biri demli olsun.
