Ayna

Yüzleşme…

Bir çok insanla, ailenle, arkadaşlarınla, sevgilinle yüzleşmeye cesaret edersin de kendinle yüzleşmeye cesaret edemezsin.

Kabul etmezsin , çünkü kendine itiraf etmek ağır gelir. Kaçmaksa bu oyunun en kolay kısmıdır. 

Kimine göre güzelken, kimine göre çirkinsindir.

Kimine göre enerjikken, kimine göre fazla olumsuzsundur.

Kimine göre başarılıyken, kimine göre başarısızsındır.

Kimine göre (fiziken) zayıfken, kimine göre şişmansındır.

Bu liste böyle uzar gider de sen kendine göre nasılsın?.

Zayıf mısın mesela? Ya da çirkin misin?

ya da başarılı olarak görüyor musun kendini?.

ya da hepsini geçtim, sen nasılsın sahiden?. Güneşli misin? Parçalı bulutlu musun yoksa  yağmurlu musun?.

İtiraf ediyorum,

Bununla yüzleşmem çok ağır oldu. Kendimi kabullenmem, defolarımı sevmem, duvarlarımı yıkmaya çalışmam ve dahası…

Hiçbir şey göründüğü gibi değildi.

Kendi egonuzun efendisi bir şekilde yüzüme karşı ‘salaksın’ dediğiniz zaman da kendimi toparlamaya çalışıyordum.

Çünkü ben zaten, kırılmış ve kendini kırmış bir kızdım.

Ve ağlarken akan rimelim de, nasıl göründüğüm de umurumda değildi.  

Sonra kalktım, aynanın karşısına geçtim.

Ağlamaktan gözleri şişmiş,burnu kızarmış, rimeli akmış, saçları dağılmış kıza baktım..

Vay be dedim.

Nerden nereye görüyor musun , hazır mısın diye de sormayı ihmal etmedim.

Her ne kadar bu yüzleşmeye hazır olmadığımı bilsem de,  deli cesaretiyle işte ağlayarak ‘Hazırım’ diye bağırdım.

Yorgun olduğunu biliyorum ama insanların seni yormasına, üzmesine izin veren sensin. Kendine acı çektirmeyi, kendine yüklenmeyi bırak. Sahiden bırak çünkü asla işe yaramıyor. Kaçma.

Seviyorsan git söyle. Sevmiyorsan konuşma. Hayatını kendin kolaylaştırabilirsin ve yine hayatını kendin zorlaştırırsın.

Hayatında olan insanların senin evinin (kalbinin) sahipleriymiş gibi davranmalarına izin verme , unutma onlar misafir. Kimi uzun süreli kimi kısa süreli. Evi onlara teslim edip, kendi evini terk etme. 

ve ağlama.

ve pes etme.

ve  artık taviz verme

ve vazgeçtim, seviyorsan gidip konuşma. Git yüzüne tükür.

Evet doğru anladınız, yüzleştiğim kişi kendimdim.

Sonrası acı…

Sonrası ah be…

Sonrası umut …

Sonrası aynayla kucaklaşma…

-Bu arada sen hiç aynaya baktın mı diyen arkadaş, baktım.

Uzun zaman aldı ama bakıştık. Ve senin aksine,

Biz birbirimizi çok sevdik (beni sevmediğin için sana ne kadar teşekkür etsem az) sonra  sarıldık. Kucaklaştık. Özür diledik.

Söz verdik, güzel şeylerin bizim tarafta olduğunu kesinleştirdik.

Ha bu arada haberini de aldım,

Evlenmişsin, umarım ‘güzeller güzeli’ eşinle ayna karşısında bir ömür mutlu olursunuz…-

Ayna ayna söyle ona, ondan güzeli yok bu dünyada!

Ve sonra durdum, düşündüm.

Sevgi

en en kıymetli şey sensin.

Sevgi,  

senin çözemeyeceğin hiçbir şey yok, tıpkı renkli balonlar gibi..

ve evet, hayat en en en güzel hediye.

*kendinizle yüzleşmekten korkmayın*